Μόνο οι στενοκέφαλοι και όσοι εκφράζουν διάφορα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα δεν μπορούν να δουν ότι ο αγροτικός τομέας έχει απαξιωθεί σήμερα και η ευθύνη για αυτό βαραίνει όλες τις κυβερνήσεις τις τελευταίας 20ετίας. Όμως μόνο οι πολιτικοί μας φταίνε για αυτή την απαξίωση, ή μήπως μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι ίδιοι οι παραγωγοί;
Συχνά πυκνά διαβάζουμε στα διάφορα ΜΜΕ ότι οι εξαγωγές μας στα αγροτικά προϊόντα πάνε από το καλό στο καλύτερο, και οι δημοσιογράφοι αφήνουν να εννοηθεί ότι εξ αιτίας των καλών αποδόσεων των εξαγωγών των αγροτικών προϊόντων, υπάρχει μια ευμάρεια στους παραγωγικούς τόπους. Προς επίρρωση μάλιστα αυτών των ισχυρισμών, παραθέτουν και τους απαραίτητους πίνακες με στατιστικά στοιχεία, τα οποία επειδή είναι από θεσμοθετημένες αρχές δεν μπορούν και να αμφισβητηθούν.
Και εμείς δημοσιεύουμε τέτοια στατιστικά στοιχεία, όμως ποτέ δεν είπαμε ή αφήσαμε να εννοηθεί ότι επειδή πάνε καλά οι εξαγωγές μας έχουν γεμίσει με λεφτά οι τσέπες των παραγωγών μας. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες «φωτεινές εξαιρέσεις», αλλά μήπως παντού και πάντα δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν τον κανόνα που στην περίπτωση μας είναι ότι έχει ρημάξει σχεδόν όλη η παραγωγική χώρα, παρότι οι αριθμοί δείχνουν ευημερία;
Μια βόλτα να κάνει κάποιος στα χωριά μας, θα διαπιστώσει ότι πλέον δεν χτίζονται καινούρια σπίτια γιατί δεν υπάρχουν περισσευούμενα λεφτά αλλά και γιατί οι νέοι δεν θέλουν να ασχοληθούν με τον αγροτικό τομέα. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στα μικρά χωριά, αλλά ισχύει και για τα κεφαλοχώρια. Μόνο στα τουριστικά μέρη βλέπουμε σήμερα να υπάρχει ένας οικοδομικός οργασμός και αυτό κάτι δηλώνει.
Είναι μόνο πολιτικό το θέμα;
Η φτωχοποίηση του αγροτικού τομέα δεν χτύπησε ξαφνικά την πόρτα των παραγωγών ένα πρωί, αλλά είναι αποτέλεσμα των πολλών μικρών και άλυτων προβλημάτων τα οποία σωρευτήκαν δεκαετίες τώρα και έφεραν αυτό το αποτέλεσμα που βιώνουμε σήμερα.
Και πώς να λυθούν άλλωστε αυτά τα μικρά καθημερινά προβλήματα, όταν την τελευταία δεκαετία ο αγροτικός τομέας δεν έχει ένα μαζικό θεσμοθετημένο όργανο, το οποίο θα πίεζε τις εκάστοτε κυβερνήσεις να λύσουν τα καθημερινά προβλήματα και να εφαρμόσουν μια μακροπρόθεσμη αγροτική πολιτική. Με τα μπλόκα και με κλείσιμο των δρόμων, μπορεί να ήρθαν κάποια μικρά κέρδη, αλλά χάθηκε η ουσία, η οποία όπως είπαμε είναι η δημιουργία θεσμοθετημένων οργάνων που να εκφράζουν το σύνολο του αγροτικού κόσμου.
Στερνή γνώση να σε είχα πρώτα
Παλαιότερα υπήρχε στη χώρα μας η ΠΑΣΕΓΕΣ και η ΓΕΣΑΣΕ, οι οποίες παρέμβαιναν συχνά στην διαμόρφωση των πολιτικών αποφάσεων που αφορούσαν τον αγροτικό τομέα, αλλά δυστυχώς οι τελευταίες διοικήσεις αυτών των οργάνων αποδείχτηκαν τραγικές και οδήγησαν τις οργανώσεις αυτές σε διάλυση. Δηλαδή οι ίδιοι οι παραγωγοί με την αδιαφορία τους ή και με την στάση τους ακόμα, διαλύσανε θεσμοθετημένα όργανα και για αυτή την πράξη δεν ακούστηκε καμιά διαμαρτυρία από τον παραγωγικό κόσμο. Αντίθετα, ορισμένοι παραγωγικοί κύκλοι χάρηκαν με αυτή την εξέλιξη γιατί νόμισαν ότι ήρθε η δική τους ώρα να ηγηθούν στον αγροτικό χώρο. Όμως με ευχές δεν γίνονται οι δουλειές και έτσι φτάσαμε στη σημερινή τραγική κατάσταση, η οποία όπως προβλέπουμε θα συνεχιστεί για κάμποσα ακόμα χρόνια. Γιατί όμως οι Έλληνες παραγωγοί, αν και το ορθό είναι να πούμε οι Έλληνες πολίτες, απεχθάνονται τις συλλογικές δράσεις, παρότι η Πολιτεία έχει δώσει αυτή την ώρα πάρα πολλά οικονομικά κίνητρα για την δημιουργία συλλογικών σχημάτων;
Πως εξηγείται οι συνάδελφοι τους σε άλλες χώρες της Δυτικής Ευρώπης να συμμετέχουν μαζικά και να είναι ενεργοί σε διάφορα συλλογικά σχήματα, όπως συνεταιρισμούς, αγροτικούς συλλόγους κλπ.,ενώ στην Ολλανδία δημιουργήσαν πρόσφατα και αγροτικό κόμμα στο οποίο οι δημοσκοπήσεις δίνουν μεγάλα ποσοστά και την ίδια ώρα οι Έλληνες παραγωγοί να επιμένουν σε μοναχικούς δρόμους, οι οποίοι όπως είδαμε είναι αδιέξοδοι;
Γνωρίζοντας άριστα τον αγροτικό χώρο, μπορούμε να πούμε ότι όσοι προσπαθούν να απαντήσουν στο παραπάνω ερώτημα με οικονομικούς όρους ματαιοπονούν.
Την λύση σε αυτό το θέμα μπορεί να την δώσουν μόνο οι ψυχολόγοι!!!
Ωχαδερφισμός
Πολλοί είναι αυτοί που αναφέρουν ότι η χώρα μας αυτή την ώρα βρίσκεται σε μια πρωτοφανή κοινωνική, πολιτική και πνευματική παρακμή, με αποτέλεσμα το κράτος μας να είναι στα πρόθυρα της ολικής αποσύνθεσης. Σε αυτή την διαπίστωση συμφωνούμε και εμείς και εξ άλλου αυτό έγινε αντιληπτό με την τραγωδία στα Τέμπη!
Όμως το κράτος είμαστε όλοι εμείς, και για αυτή την κατάντια έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης! Αν θέλουμε να έρθουν καλύτερες μέρες, πρέπει πρώτα όλοι εμείς να εξοβελίσουμε άμεσα την νοοτροπία του «ωχαδερφισμού» και της επίπλαστης ευδαιμονίας που έχει γίνει στάση ζωής στην κοινωνία μας και να γίνουμε ενεργοί πολίτες.
Ναι, το να ρίξουμε το ανάθεμα στις κυβερνήσεις και στους πολιτικούς είναι μια βολική λύση! Όμως …
Μερικοί έφτασαν απ’ τα σύνορα και είπανε πως βάρβαροι ποια δεν υπάρχουν / Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς τους βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις…
takis@froutonea.gr
