Τη δυνατότητα να πετύχουν λίγες περισσότερες πωλήσεις λεμονιών φαίνεται πως έχουν αυτό το διάστημα οι εξαγωγείς ευρωπαϊκού προϊόντος λόγω τρεχουσών συγκυριών. Αρχικά, η απεργία των λιμενεργατών της Νοτίου Αφρικής, καθιστά αδύνατη την κίνηση των προϊόντων μέσω σημαντικού μέρους των νοτιοαφρικάνικων λιμένων.
Οι λιμενεργάτες της Νοτίου Αφρικής βρίσκονται σε απεργία διεκδικώντας αυξήσεις μισθών. Σύμφωνα με σημερινές αναφορές, παρότι μερίδα των πόστων εργασίας είναι συμπληρωμένη από εργάτες, καθώς το συνδικάτο Untu έφτασε σε συμφωνία με την κρατική εταιρεία διαχείρισης των λιμανιών Tsansnet για νέα μισθολογικά δεδομένα μέχρι το 2025, το συνδικάτο Satawu καλούσε για συνέχεια της απεργίας και δεν είχε ακόμα συμφωνήσει στην παραπάνω εξέλιξη.
Σύμφωνα με την ενημέρωση της ομοσπονδίας παραγωγών εσπεριδοειδών της Νοτίου Αφρικής, CGA, ακόμα και αν η απεργία λήξει τώρα, λόγω διατάραξης των δρομολογίων εισαγωγών-εξαγωγών θα περάσουν μερικές εβδομάδες για να φτάσουν στον προορισμό τους τα μπλοκαρισμένα προς εξαγωγή container, ενώ εναλλακτικές επιλογές, όπως τα λιμάνια της Ναμίμπια και της Μοζαμβίκης δεν είναι κατάλληλες για τη διακίνηση όλων των εμπορευμάτων, για τεχνικούς λόγους που έχουν να κάνουν με τη διατήρηση της ψυκτικής αλυσίδας. Υπολογίζεται πως η βιομηχανία έχει ακόμα να διαχειριστεί σχεδόν 100.000 κιβώτια των 15kg.
Αυτό σημαίνει πως ανοίγονται κάποιες έκτακτες ευκαιρίες για διακίνηση των ευρωπαϊκής παραγωγής λεμονιών, καθώς θα πρέπει να αντικαταστήσουν τα έστω λίγα, τελευταία νοτιοαφρικανικά λεμόνια Eureka που δεν θα φτάσουν στις θέσεις τους στην ώρα τους, την ίδια στιγμή που τα πρώιμα τουρκικά λεμόνια Meyer και Interdonato είναι αρκετά λιγότερα φέτος και ήδη οι Τούρκοι εξαγωγείς μιλάνε για αδυναμία ολοκληρωμένης κάλυψης των παραγγελιών τους.
Όντως, η ισπανική διεπαγγελματική οργάνωση Ailimpo μιλάει για κυριαρχία των λεμονιών της στην ευρωπαϊκή αγορά κατά 90% για καλή ζήτηση και για ανεβασμένες τιμές παραγωγού σε σχέση με πέρυσι, ενώ οι αναφορές που μας έρχονται από τις γερμανικές λαχαναγορές μιλάνε για μειωμένες ποσοστώσεις των νοτιοαφρικανικών και ιδίως των αργεντίνικων προϊόντων, ιδίως στην Κολωνία και το Μόναχο. Ως αποτέλεσμα της αυξανόμενης ζήτησης, οι τιμές μπόρεσαν να αυξηθούν ακόμη περισσότερο.
Φ.Κ.
